گرایش به تفکر انتقادی و ارتباط آن با عزت نفس در دانشجویان پزشکی دوره پیش بالینی و بالینی

مقدمه: تفکر انتقادی جزء ضروری تصمیم گیری بالینی و صلاحیت حرفه ای است. ویژگی های فردی از عوامل تأثیرگذار در رشد و توسعه تفکر انتقادی دانشجویان است. از طرف دیگر، یکی از ویژگی های شخصیت بهنجار تأثیرگذار، برخورداری از عزت نفس است. هدف این مطالعه بررسی میزان گرایش به تفکر انتقادی و ارتباط آن با عزت نفس در دانشجویان پزشکی دوره پیش بالینی و بالینی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه بود. روش ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی با تعداد 225 نفر از دانشجویان پزشکی دوره پیش بالینی و بالینی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در سال 1390 بر اساس نمونه گیری تصادفی طبقه ای انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ترجمه شده تمایل به تفکر انتقادی کالیفرنیا و پرسشنامه عزت نفس کوپراسمیت بود. تحلیل آماری داده ها با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون کای دو و تی مستقل انجام گرفت. نتایج: میانگین نمره تمایل به تفکر انتقادی در دانشجویان مورد مطالعه 87/28±99/212 ( از حداکثر 420) بود. نمره تمایل به تفکر انتقادی 120 نفر (3/53%) از دانشجویان مورد مطالعه در حد متزلزل، 102 نفر(3/45%)، در محدوده منفی و 3 نفر(4/1%)، در محدوده مثبت بود. یافته ها بیانگر همبستگی مثبت مستقیم بین نمره تمایل به تفکر انتقادی با عزت نفس بود (429/0r=، 001/0=p). همچنین بین تعلق به دو گروه با نمره عزت نفس پایین و عزت نفس بالا با داشتن تمایل مثبت، متزلزل و منفی به تفکر انتقادی رابطه معناداری وجود داشت (9/25=χ2، 0001/0p=). نتیجه گیری: دانشجویان با عزت نفس بالاتر، از گرایش به تفکر انتقادی مطلوب تری برخوردارند و ارتباط مستقیم و مثبتی بین این دو ویژگی وجود داشت. لازم است اعضای هیأت علمی، عزت نفس کافی برای انجام قضاوت و تصمیم گیری در شرایط مختلف بالینی را در دانشجویان ایجاد نمایند.